ما یادمان نرفته که در حادثه پلاسکو برندها غم حادثه را به محصولشان پیوند می زدند و کارها و محتواهای خلاقانه تولید می کردند. تولیدکننده شلوار جین از به خاک نشستن “جین” می گفت تکه شلوار جین را به اتش می کشید! و دیگری نیز فسفر می سوزاند و فروش پوشاک مشکی را نیم بها می کرد. رفتار مشمئزکننده ای که با رونق سوشال مدیا هر حادثه مرتبط و غیر مرتبطی را دستمایه تولید محتوا می کرد، که البته در این سالها در حال فروکش کردن بود.
اما حادثه ناراحت کننده بندر رجایی (بندرعباس) دوباره تنور این رفتارهای فرصت طلبانه را گرم کرده است. خرده ای به همه برندهای محترم که پیام تسلیت و تسکین گذاشتند نیست، که دم همگی شان گرم. خرده ای به برندهایی که محصول مرتبطشان در مسیر تسکین هموطنان جنوبی رایگان کردند مثل اسنپ نیست. و یا خرده ای به امثال تپسی نیست که اگر چه محصول نداشتند اما از رفتار رقیبشون یعنی اسنپ حمایت کردند، اما ما درکی از اون دندان پزشکی که در شمالی ترین نقطه خدمات دندان پزشکی اش را برای جنوبی ها رایگان می کند نداریم. درکی از اون تولیدکننده خودرو که تعمیرات را برای جنوبی ها رایگان می کند نداریم. ما اسم این کار را بالا رفتن از دیوار بدبختی ملت می دانیم! لطفا همدرد باشیم اما سواری نگیریم! تئوری “برند به مثابه انسان” را برای خود نگه دارید، آن را برای کسب درآمد به کار ببندید، اما نمک بر زخم افراد دردمند نریزید. لطفا به اصل این موضوع فکر کنیم!
.
▪️کافه مارکتینگ، رسانه مستقل